Η ιστορία μας

Η οικογενειακή μας ιστορία και η ενασχόληση μας αρχικά με τα ξενοδοχειακά και τον τουρισμό και αργότερα με το σαπούνι,αρχίζει από την Αλεξάνδρεια και την Μάρσα Ματρούχ της Αιγύπτου και φθάνει ίσα με σήμερα στην Ελλάδα, στον Πλατανιά του Νοτίου Πηλίου.

Ήταν τότε, όταν ο προπάππος μας Νικόλαος Ντόβας, στα 1890 περίπου, μετά την επανάσταση του Πηλίου κατά των Τούρκων, έφυγε σε πολύ μικρή ηλικία μαζί με άλλους νέους από την Αργαλαστή του Πηλίου για την Αίγυπτο, προς αναζήτηση εργασίας, για μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή. Εκεί οι Έλληνες έκαναν προκοπή και με την δουλειά και τον ιδρώτα τους δημιούργησαν συνθήκες ζηλευτές, άξια έργα που ακόμα και σήμερα θα τα ποθούσαν οι άνθρωποι. Το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο στόχευε στην αξιοποίηση όλων των σημαντικότερων περιοχών και προϊόντων της Αιγύπτου, τόσο στο εσωτερικό της, όπως και στα μεσογειακά της παράλια.

Έτσι αφού οι πρόγονοί μας εγκαταστάθηκαν στην Αλεξάνδρεια πλάι στην σιγουριά της ισχυρής ελληνικής ομογένειας και την πνευματική θαλπωρή του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, έπιασαν ρίζα και προόδευσαν εργαζόμενοι σε διάφορες δουλειές.

Από κει ο παππούς Νίκος Ντόβας με την γιαγιά Βικτώρια, πέταξε με την οικογενειά του για την Μάρσα Ματρούχ, την αρχαία Αμμωνία. Απέκτησαν δύο παιδιά τον πατέρα μας Γιάννη και την θεία μας Αικατερίνη. Η ονομασία Αμμωνία προέρχεται από τον ‘Αμμωνα Ρα*(‘Αμμωνα – Δία για τους ‘Ελληνες).

Η Μάρσα Ματρούχ λοιπόν τότε ήταν το ομορφότερο τουριστικό θέρετρο, και το ασφαλέστερο φυσικό λιμάνι.

Την ονόμαζαν Αιγυπτιακή Ριβιέρα, και την θεωρούσαν σαν «το μαργαριτάρι της Μεσογείου».

Όχι τυχαία, τον τόπο αυτό διάλεξε η πασίγνωστη Βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα Γ’ (160-101π.Χ.) να εγκαταστήσει τα περίφημα θαλασσινά της λουτρά, καθώς και ο Γερμανός στρατηγός Ρόμελ να στήσει το στρατηγείο του και το καταφύγιό του λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης. Απείχε δε 300 χμ από την Αλεξάνδρεια και μιάμιση ώρα δρόμο από την ξακουστή όαση της Σίβα.

Έτσι μετά το 1930, άρχισαν να χτίζονται πολλά ελληνικά ξενοδοχεία όπου όλα τους μέχρι το 1960-65, εξυπηρετούσαν την τουριστική αριστοκρατία της βορείας Αιγύπτου.

Εκεί σε αυτόν τον μαγευτικό κόλπο της Μάρσα Ματρούχ, η οικογένεια Ντόβα αποφάσισε να βάλει τα θεμέλια και να κτίσει μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, ένα όμορφο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, το HOTEL ZEPHIR.

Εκεί τότε στην Μάρσα Ματρούχ, σ΄αυτή τη μικρή κωμόπολη αναπτύχθηκε και η τέχνη της σαπωνοποιίας με το πιο αντιπροσωπευτικό εργοστάσιο το “The Sahara soap factory”, το οποίο εφοδίαζε όλη την βόρεια Αίγυπτο με σαπούνια. Στο εργοστάσιο αυτό εργάστηκε η γιαγιά Βικτώρια και αργότερα, αφού έμαθε καλά την τέχνη, ξεκίνησε την ενασχόληση της με το σαπούνι στο ξενοδοχείο της. Έφτιαχνε 2 ειδών σαπούνια δηλ. σαπούνια με την θερμή μέθοδο και σαπούνια με την ψυχρή.

Το σαπούνι με την θερμή μέθοδο το έφτιαχνε από τα κατακάθια των λαδιών και τα τηγανόλαδα της κουζίνας του ξενοδοχείου, και το χρησιμοποιούσε για την καθαριότητα και την λάτρα της κουζίνας, καθώς και για το πλύσιμο των σεντονιών του ξενοδοχείου. Έκανε τότε αυτό που θα λέγαμε σήμερα ανακύκλωση των αποβλήτων. Είχε δηλ. η γιαγιά για την εποχή της αναπτυγμένη οικολογική συμπεριφορά και ευαισθησία για το περιβάλλον.

Το σαπούνι με την ψυχρή μέθοδο, το έφτιαχνε από καθαρά λάδια, κυρίως ελαιόλαδο, φοινικέλαιο, και λάδι καρύδας, για φυσικό αφρισμό, και το χρησιμοποιούσαν, η οικογένειά της για σωματική καθαριότητα και φροντίδα και οι πελάτες του ξενοδοχείου.

Όλη αυτή την πείρα που απέκτησε η γιαγιά στην τέχνη του σαπουνιού, την έφερε στην Ελλάδα και την μετέδωσε σε μας και έγινε η βάση της παραγωγής των σαπουνιών μας.

Δυστυχώς με την επικράτηση του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού και με την άνοδο του σοσιαλιστή προέδρου Νάσερ στην Αίγυπτο, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στην ζωή και την ανθηρή πορεία του Αιγυπτιώτικου Ελληνισμού, με τις αναγκαστικές και βίαιες κρατικοποιήσεις των περιουσιών των Ελλήνων. Το 1960, λίγα χρόνια πριν την αναχώρηση της οικογένειας για την Ελλάδα, ο Γιάννης Δόβας απέκτησε με την Ευανθία Δόβα δύο δίδυμα παιδιά, τον Νίκο και της Βασιλική.

Τέλος το 1965, πήραν την απόφαση να φύγουν. Xάθηκε το πιο υγιές και οικονομικά εύρωστο κομμάτι του ελληνισμού της διασποράς. Άλλοι έφυγαν για την πατρίδα την Ελλάδα, άλλοι για βόρεια Ευρώπη, Αυστραλία, Αμερική, Ν. Αφρική και αλλού, σε όλη την οικουμένη.
Οι συνθήκες εγκατάστασης στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολες, αφού οι άνθρωποι έπρεπε να ξαναρχίσουν από το μηδέν για να χτίσουν την νέα τους ζωή. Εγκαταλειμμένοι απ΄όλους, ειδικά από την ελληνική κυβέρνηση, αφημένοι στο έλεος του Θεού, προσπαθούσαν με τις δικές τους δυνάμεις, αλλά και με τεχνάσματα, να διασώσουν ότι τους είχε απομείνει.

Η γιαγιά μας Βικτώρια Ντόβα, στις πλάκες σαπουνιού, που η ίδια έφτιαχνε, και σε κεφτέδες που τηγάνιζε, έχωνε και από 2-3 λίρες, χωρίς κανείς από την οικογένεια να το γνωρίζει. Η εξαγωγή χρυσού, τιμαλφών και συναλλάγματος τιμωρούνταν τότε με βαριές ποινές. Τα καράβια ξεφόρτωναν τους Αιγυπτιώτες Έλληνες και οι άνθρωποι στοιβάζονταν στο λιμάνι του Πειραιά για μέρες, άστεγοι στην αρχή, μέχρι να βρουν κάποιον δικό τους να τους φιλοξενήσει.

Τελικά με την βοήθεια του θεού η οικογένεια μας εγκαταστάθηκε στον Πλατανιά του Νοτίου Πηλίου, από όπου κατάγεται η μητέρα μας Ευανθία Δόβα.

Εκεί ο πατέρας μας Γιάννης Ντόβας ή Δόβας, μαζί με την μητέρα μας Ευανθία, έχτισαν το 1965-66, τον πρώτο τουριστικό ξενώνα, στο Νότιο Πήλιο με την επωνυμία «Η Βίλλα των Ρόδων», θέτοντας έτσι τα θεμέλια της τουριστικής ανάπτυξης ολόκληρης της περιοχής.
Το ξενοδοχείο αυτό γνώρισε στιγμές δόξας και συνεχίζει σαν «Ξενοδοχείο των Ρόδων» την δημιουργική του και αναπτυξιακή του πορεία από τον ιδιοκτήτη Νίκο Δόβα, με την γυναίκα του Γιάννα Βασδέκη – Δόβα και τα παιδιά τους, Γιάννη και Θωμά.

Εμείς, η τρίτη γενιά της οικογένειας, από το 1993, συνεχίζουμε την τέχνη της φιλοξενίας στο Ξενοδοχείο μας.

Οργανώσαμε μια πολύ γευστική και υγιεινή κουζίνα, αφού χρησιμοποιούμε κυρίως τοπικά και φρέσκα προϊόντα, και ανασύραμε παλιές τοπικές συνταγές για να δημιουργήσουμε μια διαφορετική αίσθηση γεύσεων.

Παράλληλα προτείνουμε ένα πολύ ενδιαφέρον οικοτουριστικό πρόγραμμα για τους επισκέπτες μας με αξιόλογες δραστηριότητες. Περιλαμβάνει περιπάτους – πεζοπορίες και επισκέψεις σε ιστορικά και αρχαιολογικά μνημεία, προβολή και ανάδειξη φυσικών πόρων, όπως οι θερμές πηγές, τα μυθικά σπήλαια της Θέτιδας, και την παρασκευή φυσικού χειροποίητου βιολογικού σαπουνιού Pelion Natural Soap.